Yazar, şair ve tarihçi Hüseyin Nihal Atsız, 12 Ocak 1905 tarihinde İstanbul Kadıköy’de doğdu. ilk ve orta öğrenimini Kadıköy’de tamamladıktan sonra Askeri Tıbbiye’ye devam etti. burada eğitimine devam ederken Türkçülük fikrinden etkilendi. 3. sınıf öğrencisiyken başka bir öğrenciyle girdiği siyasi münakaşa nedeniyle buradaki eğitimine son verildi. bundan sonra kısa bir süreliğine Kabataş Erkek Lisesi’nde yardımcı öğretmenlik yaptı. ardından Mahmut Şevket Paşa adlı vapurda katip muavinliği yaptı.
21 yaşındayken İstanbul Darülfünunu Edebiyat bölümüne ve İstanbul Darülfünunu’nun yatılı kısmı olan Yüksek Muallim Mektebi’ne girdi. ancak bir hafta sonra askere çağrıldı. askerliğini İstanbul Taşkışla’da er olarak yaptı.
1930 yılında Edirneli Nazmi’nin divanı üzerinde mezuniyet çalışması yapan Atsız, aynı yıl Edebiyat Fakültesi’nden mezun oldu. 1931 yılında hocası Prof. Dr. Mehmet Fuad Köprülü’nün asistanı oldu.
Bu yıllarda çıkardığı Atsız Mecmua adlı dergi ile adını duyurdu. ilim, fikir ve sanat alanında Türkçülük anlamında adeta öncülük etti. bu dergide yazılarını H. Nihal imzasıyla, hikayelerini ise Y.D. imzasıyla yayınladı.
Üniversitedeki asistanlık görevinin ardından Malatya’da bir ortaokulda Türkçe öğretmenliği yaptı. ardından Edirne Lisesi edebiyat öğretmenliğine atandı.
buradaki görevi sadece 2-3 ay süren atsız, 1934’te Kasımpaşa’daki Deniz Gedikli Hazırlama Okulu’na Türkçe öğretmeni olarak atandı. bu görevi de 4 yıl yaptıktan sonra ihraç edildi. Özel Yüce Ülkü Lisesi’nde edebiyat öğretmenliğine devam etti, ardından 1939-1944 yılları arasında Boğaziçi Lisesi’nde bu görevine devam etti.
Türk-Rus savaşlarının özeti olan “Türkiye Asla Boyun Eğmeyecektir” adlı kitabını Sururi Ermete adıyla çıkardı.1949’da Süleymaniye Kütüphanesi’nde uzman olarak çalıştı. 1950 yılında Haydarpaşa Lisesi edebiyat Öğretmenliği görevine getirildi.
4 Mayıs 1952 tarihinde Ankara Atatürk Lisesi’nde vermiş olduğu “Türkiye’nin Kurtuluşu” konulu bir konferans üzerine hakkında bakanlık tarafından soruşturma açılan Atsız’ın konuşmasının bilimsel olduğu tespit edildi. Fakat Atsız 13 Mayıs 1952 tarihinde Haydarpaşa Lisesi’ndeki edebiyat öğretmenliği görevinden “muvakkat” kaydı ile alınarak yine Süleymaniye Kütüphanesi’ndeki görevine tayin edildi. 1952’den emekliliğini istediği 1969 yılına kadar Süleymaniye Kütüphanesi’nde çalışan Atsız’ın en uzun süreli memuriyeti bu kütüphanedeki memuriyet oldu.
Atsız, 1950-1952 yıllarında yayımlanan haftalık Orkun dergisinin başyazarlığını yaptı. 1962’de kurulan Türkçüler Derneği’nin genel başkanlığını üstlendi. 1964’ten vefatına kadar Ötüken dergisini yayımladı. 1975 yılında vefat eden Atsız, İbnülemin Mahmut Kemal İnal’ın tarifi ile “Atlıyı atından indirecek derecede şiddetli yazılar yazan” ateşli ve keskin bir üslûba sahip idi.
Üniversitede tanıştığı Mehpare Hanım’la 1931 yılında ilk evliliğini yapan Atsız, 1935 yılında eşinden boşandı. bundan 1 yıl sonra Bedriye Hanım ile evlendi. bu evlilikten Yağmur adlı bir kızı, Buğra adında bir oğlu oldu. Atsız, ikinci eşiyle 39 yıl evli kaldıktan sonra boşandı.
