Jacques Henri Bernardin De Saint-Pierre

Son Güncelleme 8 ay önce

Doğum           : 1737

Ölüm              : 1814

Martinique Adası’na ilk ziyaretinden sonra istikam subayı olarak orduya katıldı. Bernardin Avrupa’ya uzun bir yolculuk yapmasına rağmen başarılı ve ünlü olabilecek egzotik edebi materyali sadece Batı Hint Okyanusunda (1769-1771) yer alan Mauritius’ta bulur. Kişiliği ve çalışması için doğaya ilgisi ve hayranlığını, Voyage a l’il de France (1773) kitabında ortaya koymuştur.

Bernardin, yazmaya teşvik eden J.J.Rousseau (1712-1778) izlenimiyle, kimliğinin tüm dokusunun bir şekilde yönlendirildiğini keşfetti: insanın merkez olduğu görüşünde (Antroposantrizm) mutluluk temel koşullarını araştırmak. Etudes de la Nature 1784 bu konuyu tanımlayan bir eserdi ve 1788 yılında yazar, ona her türlü olanağı sağlayan baş eserini yayınladı: Pol ve Virjini (Paul et Virginie). Sonraki eseri La Chaumire Indienne (Hintli Kulübesi), bir İngiliz alimle (1791) mutluluğu bulan bir parya arasındaki felsefi konuşması oldu.

1792’de Botanik Bahçesi’ne atandı; Yüksek Öğretmen Okulu’nda ahlak öğretmeni oldu. Napolyon‘un gözüne girdi. Hermonies de la Nature (Doğanın Uyumları) basımı, ölümünden sonra 1815 yılında tamamlandı. Tüm eserleri, ikinci eşinin sonraki kocası olan Aime Martin‘in yardımıyla yayınlandı. Fransız Edebiyatında egzotik eğilimlerin ve edebiyata yansımaları en başarılı selefi olarak düşünülmektedir.

Paul ve Virginie

Paul ve Virginie, ada hayatının doğal ortamında birlikte büyüyen iki çocuğun önce cinsel birliktelik olmadan ilgisi, bu ilginin doğal gelişiminin paralel uyanışıyla genç bir aşka dönüştüğünü ve bu karşılıklı özlemin herhangi bir toplumsal baskı olmadan uzun bir ayrılık içine girmesi. Fransa seyahati ardından Paul’un Virginie’yi batan gemiden kurtarmak için umutsuz mücadelesi ve ölümü… Bu kendi türünün unutulmaz örneklerinden biridir. Mutluluğa erişemeyen ünlü çiftler arasında (Romeo ve Jüliyet, Leyla ile Mecnun, Kerem ile Aslı …) değerli yerini alıyor. 1930’da Ahmet Hidayet’in çevirisi basıldı. Diğer çeviriler: Ali Kami Akyüz (1936), Kemal Demiray (1939), Ali Kami Akyüz’in yeni çevirisi (1944, 1959, 1961, 1966, 1969), Ferit Namık Hansoy (1969), Güzin Sayar (1968) Hilmi Dilibal Uyarlama, 1971) vb.